Dag 105 ging ik lekker supervroeg naar bed, en dat in een vrij weekend! Normaal wil ik 's avonds altijd nog vanalles doen, maar ditmaal liet ik het allemaal liggen en ging heerlijk ontspannen naar bed.
In bed las ik zoals gewoonlijk weer een klein verhaaltje van Paulo Coelho, en ditmaal werd ik behoorlijk geraakt door het stuk wat ik las, een passage over verandering die ik toch even wil delen omdat het zoveel zegt over waarom ik met mijn project begonnen ben:
'Mensen denken te weinig aan de dood. Ze maken zich druk om werkelijk absurde zaken, stellen dingen uit, hebben geen aandacht voor momenten die ertoe doen. Zo brengen ze hun leven door, en risico's nemen ze niet. Ze klagen, eisen en protesteren, maar wanneer het erop aankomt maatregelen te nemen, zijn ze te laf. Ze willen dat alles verandert, maar zélf weigeren ze te veranderen.' (Je persoonlijke legende leven, Paulo Coelho)
Afgelopen weekend maakte ik een wandeling door een stuk waar ik normaal nooit wandel en veranderde ik thuis letterlijk mijn perspectief door me een ochtend op de grond te zetten in plaats van op de bank. Toch maf hoe je dan alles anders ziet (en hoeveel pijn je daarna in je lijf hebt), maar het was ook veel gezelliger zo met Lola, ook al zat ze zelf te spelen.
EN!!! Ik maakte mijn jurkje af! Het is een groot wonder. Zonder tegenslagen en zonder het in een hoekje te gooien maakt ik mijn jurkje in ruim 1 week af! Een grote ommezwaai in mijn naaiwerkjes (hoop ik)! Het volgende projectje zit al in mijn hoofd en hopelijk breekt hiermee een nieuwe tijd aan en durf ik eindelijk veel meer kleren voor mezelf te maken. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten